Albin Moller

serbski farar, astronom, protykar, přirodospytnik a pioněr spisowneje serbšćiny

Albin Moller (tež Albinus Mollerus; * 1541 w Tšupcu, † 26. decembra 1618 w Starej Darbni) bě serbski ewangelski farar, astronom, protykar, přirodospytnik a pioněr spisowneje serbšćiny. Wón wuda prěnju serbsku ćišćanu knihu.

Portret Albina Mollera (1605).

Albin Moller narodźi so wokoło lěta 1541 jako syn oficianta Tšupčanskeho knjejstwa, nawukny pak hižo jako dźěćo tamnišu serbšćinu. W Kalawje wopyta najprjedy łaćonsku šulu, prjedy hač so 1559 za studij teologije na uniwersiće w Frankobrodźe nad Wódru a wot 1568 we Wittenbergu zapisa. Po złoženju magisterstwa skutkowaše Moller jako farar a protykar na wšelakich městnach w Delnjej Łužicy, kaž hač do 1572 w Tornowje, mjez 1572–74 w Tšupcu a 1582 we Wjelikich Dobrynjach. W Starej Darbni wobsedźeše Albin Moller mjez 1608 do 1618 lejnsku chěžu.

 
Mollerowy pomnik před faru w Tšupcu

W lěće 1574 da Albin Moller w Budyšinje pola Michała Wolraba prěnju serbsku (delnjoserbsku) knihu ćišćeć. Tute ewangelske spěwarske z małym katechizmom wuda Moller na swójske kóšty. Twórba wopřija 120 kěrlušow a psalmow, kotrež běše wón z němčiny do serbšćiny přenjesł. Jako sobudźěłaćer na Leonharda Thurneysserowej zelowej knize, sposrědkowa wón jemu 240 rostlinskich mjenow z delnjoserbskimi ekwiwalentami. Z tym je podał najstaršu zestawu serbskich rostlinskich mjenow. Moller slědźeše pak tež na polu astronomije, kotraž bě tehdy hišće wot astrologije njediferencowana. Jeho zdźełane protyki wón prawidłownje znowa wobdźěła a wuda. K jeho spěchowarjam na tutym polu słušeštaj rada města Kalawy a kejžor Rudolf II.. Tute protyki wuchadźachu němsce, pólsce a čěsce a wudachu so tež hišće po jeho smjerći hač do lěta 1630.

Česćowanja

wobdźěłać

Před faru w Tšupcu dopomni pomnik na Albina Mollera.

  Commons: Albin Moller – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
  • Frido Mětšk: Moller, Albin. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 391sl.
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije