Žołta narcisa
(ze strony „Žołta nartuša” sposrědkowane)
.JPG)
| |
| Žołta narcisa (Narcissus pseudonarcissus) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| rjad: | (Asparagales) |
| swójba: | Amarylisowe rostliny (Amaryllidaceae) |
| podswójba: | Amaryllidoideae |
| tribus: | Narcisseae |
| ród: | Narcisa[1][2] (Trifolium) |
| družina: | Žołta narcisa |
| wědomostne mjeno | |
| Narcissus pseudonarcissus | |
| L. | |
Žołta narcisa (Narcissus pseudonarcissus) je rostlina ze swójby amarylisowych rostlinow (Amaryllidaceae). Dalšej serbskej mjenje stej złoty bólčk a žołta nartuša.
Wopis
wobdźěłaćŽołta narcisa docpěje wysokosć wot 15 hač 40 cm.
Łopjena
wobdźěłaćWšě łopjena su na spódku stejace a linealne. Wone docpěja šěrokosć wot 7 hač 15 mm.
Kćenja
wobdźěłaćKćěje wot měrca hač apryla. Kwětnistwo je zwjetša jednokćenjowe. Kćenja docpěja šěrokosć wot 5 hač 10 cm. 6 swětłožołtych kćenjowych łopješkow je deleka k rołce z dołhosću wot 5 hač 15 mm zrosćene. Čworkžołta bóčna króna je bónčkojta a docpěje šěrokosć wot 3 hač 5 cm a ma krjózkatu kromu.
Stejnišćo
wobdźěłaćRosće na małowapnitych hórskich łukach.
Rozšěrjenje
wobdźěłaćRostlina je w zapadnej Europje, wuchodnje hač do Eifel, Hunsrück, Vogesen, rozšěrjena.
Wužiwanje
wobdźěłaćNóžki
wobdźěłać- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 287.
- ↑ W internetowym słowniku: Narzisse
Žórła
wobdźěłać- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 120 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
