Łučny pupawač
| |
| Łučny pupawač (Succisa pratensis) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Asteridy Euasteridy II | |
| rjad: | (Dipsacales) |
| swójba: | Drapalcowe rostliny (Dipsacaceae) |
| ród: | Pupawač[1][2] (Succisa) |
| družina: | Łučny pupawač |
| wědomostne mjeno | |
| Succisa pratensis | |
| Moench | |
Łučny pupawač (Succisa pratensis) je rostlina ze swójby drapalcowych rostlinow (Dipsacaceae). Dalše serbske mjeno je čertowy stólc.
Wopis
wobdźěłać
Łučny pupawač je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 15 hač do 80 cm.
Pjenk je krótki, kaž wotkusnjeny. Stołpiki su přilěhaće kosmate.
Łopjena
wobdźěłaćSpódnje łopjena su owalnje hač (šěroko-)lancetojte, zwjetša cyłokromne a stołpikate.
Rostlina njese małko stołpikowych łopjenow, kotrež su sedźace.
Kćenja
wobdźěłaćKćěje wot julija hač septembra. Kćenja tworja połkulowate abo kulowate hłójčki, kotrež docpěwaja wulkosć wot 1,5 hač do 2,5 cm. Jednotliwe kćenja su štyristołpowe a módrowioletne. Kćenjowa króna docpěwa dołhosć wot 4 hač 7 mm a je 4-trodlata, lila hač módrowioletna. Znutřkowne keluchi maja 4 hač 5 čornych, 1 mm dołhich seršćow. Zwonkowne keluchi su štyrihranite, hrubokosmate a njesu štyri třiróžkate zubki. Přikrywne łopješka su lancetojte.
Stejnišćo
wobdźěłaćRosće na bahnowych a suchich hórskich a włóžnych łukach a w niskich bahnach.
Rozšěrjenje
wobdźěłaćRostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.
Nóžki
wobdźěłać- ↑ W internetowym słowniku: Teufelsabbiß
- ↑ Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje serbskeje rěče, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2003, ISBN 3-7420-0313-5, str. 447.
Žórła
wobdźěłać- GU Naturführer Blumen, ISBN 3-7742-1507-3, strona 24 (němsce)
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 320 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 202 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)