Zdźar (Wjelećin)
Zdźar (lok. na Zdźeri[1] abo w Zdźarju; němsce Sora) je z pjeć dworow wobstejaca hornjołužiska wjeska, kotraž słuša z lěta 1936 k Wjelećinej.
| |||||
město: | Wjelećin | ||||
zagmejnowanje: | 1936 | ||||
wobydlerstwo: | 24 (2011) | ||||
wysokosć: | 410–440 metrow n.m.hł. | ||||
51.1214.376944444444410–440
| |||||
póstowe čisło: | 02681 | ||||
předwólba: | 03592 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Na Zdźeri | |||||
wikidata: Zdźar (Q2303108)
|
Mała wjeska leži we wysokosći wot wjace hač 400 metrow něhdźe wósom kilometrow južnje Budyšina na hórskim hrjebjenju prěnjeho rjećaza Hornjołužiskich horin, mjez Mnišoncom a Čertowej klětku (463 m) na wuchodźe a Ćeleńcom (367 m) na zapadźe. Wona je tuž hromadźe z Motydłom pola Šěrachowa najwyše ležace sydlišćo Budyskeho wokrjesa a dla čerstweho powětra a rjaneho wuhlada na Budyšin a hač do Kamjenca woblubowane wulětnišćo. Susodne wsy su 100 metrow nišo ležace Warnoćicy na juhozapadźe a Wostašecy na juhowuchodźe. Při sewjernej skłoninje Zdźarjanskeje hory do směra naČorne Noslicy so w skale wudobywa granodiorit.
Stawizny wobdźěłać
Sydlišćo je so k prěnjemu razej w lěće 1477 jako Sahir naspomniło a słušeše wot započatka jako wudwór k Hornjohórčanskemu ryćerkubłu.[2] Hač do 19. lětstotka njesłušeše Zdźar kaž tež Wjelećin sam administratiwnje k Hornjej Łužicy, ale do Stołpinskeho hamta.
Po statistice Arnošta Muki měješe wjeska w lěće 1884 cyłkownje 40 wobydlerjow, z nich 30 Serbow a dźesać Němcow.[3] Wšitcy wobydlerjo chodźachu pak kemši do tehdy hižo do wulkeho dźěla zněmčeneho Wjelećina, hdźež mějachu hač do lěta 1945 hišće serbskeho fararja. Dźensa so w Zdźarju hižo serbsce njerěči.
Žórła wobdźěłać
- Theodor Schütze: Um Bautzen und Schirgiswalde (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 12). 1. nakład. Akademie Verlag, Berlin 1967, str. 132sl.
- ↑ Křesćan Bohuwěr Pful: Łužiski serbski słownik. Maćica Serbska, Budyšin 1866, str. 1006 (online).
- ↑ Zdźar w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 55. → wšě wjeski