Słona syćina (Juncus gerardii) je rostlina ze swójby syćinowych rostlinow (Juncaceae).

Słona syćina
Słona syćina (Juncus gerardii)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Monokotyledony
Commelinidy
rjad: (Poales)
swójba: Syćinowe rostliny (Juncaceae)
ród: Syćina[1][2] (Juncus)
družina: Słona syćina
wědomostne mjeno
Juncus gerardii
Loisel.
Wobdźěłać
p  d  w

Słona syćina docpěwa wysokosć wot 15 hač 50 cm.

Łopjena su linealne a docpěwaja šěrokosć wot 1 mm.

Kćěje wot junija hač julija. Kwětnistwo je nakónčne a njesu krótke wysoke łopješko. Kóžde kćenje njese dwě kóžkojtej předłopješce. 6 kćenjowych łopješkow je ćmowobrune, njese zelenu srjedźnu smužku, je běle kromowane a dopěwa dołhosć wot 2 hač 3 mm.

Stejnišćo

wobdźěłać

Rosće na słonych łukach a słonych městnach.

Rozšěrjenje

wobdźěłać

Rostlina je w Europje rozšěrjena.

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 495.
  2. W internetowym słowniku: Binse
  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 424 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy

wobdźěłać
 
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije