Handrij Rheniš
Handrij Rheniš (němsce Andreas Rhenisch; * 6. februara 1731 w Hnašecach, † 21. nowembra 1805 w Slepom) bě serbski ewangelski farar a spisaćel.
Narodźi so jako syn krawca w Hnašecach a wopytowaše Klukšanski wučerski seminar pola Johanna Gottfrieda Kühna. Wot 1743 do 1749 bě chowanc Franckoweje syrotownje w Hali a 1749 započa studij ewangelskeje teologije w Lipsku, z kotrymž dyrbješe chudoby dla w lěće 1750 w Hali pokročić. Připódla bě z wučerjom w syrotowni. Po nawróće do Łužicy skutkowaše wot 1752 do 1778 jako farar we Wochozach a wot 1778 hač do swojeje smjerće w lěće 1805 w Slepjanskej wosadźe.
Rheniš bě w lěće 1749 sobustaw Serbskeho prědarskeho towarstwa. Hromadźe z Hadamom Bohuchwałom Šěrachom spisa Horne łužičke serske šul-knižki (Budyšin 1778, 1803).
Žórło
wobdźěłać- Jurij Młynk: Rheniš, Handrij. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 471sl.