Prawy len (Linum usitatissimum) je rostlina ze swójby Lenowych rostlinow (Linaceae). Dalšej serbskej mjenje stej pólny len a dźěłany len.

Prawy len
Prawy len (Linum usitatissimum)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Rosidy
Eurosidy I
rjad: (Malpighiales)
swójba: Lenowe rostliny (Linaceae)
ród: Len[1][2][3] (Linum)
družina: Prawy len
wědomostne mjeno
Linum usitatissimum
L.
Wobdźěłać
p  d  w
Škitana družina

Prawy len je jednolětna rostlina, kotraž docpěwa wysokosć wot 30hač 60 cm.

Łopjena su přećiwostejne, linealne hač wusko-lancetojte, šěrozelene, nahe a docpěwaja šěrokosć wot 3 hač 4 mm.

Kćěje w juliju. Kćenja su njebjomódre, rědšo swětłoróžojte abo běłe a steja w jara čumpatej pakići a docpěwaja wulkosć wot 2 hač 3 cm. Jich pupki su zrunante. Krónowe łopješka docpěwaja dołhosć wot 12 hač 15 mm. Keluškowe łopješka su fajn kónčkojte, fajn kosmičkate, ale nic žałzate a docpěwaja dołhosć wot 5 hač 7 mm. Próšniki su módre.

Kapslowy płód je nimale kulojty. Symjenja su płone a błyšćace.

Stejnišćo

wobdźěłać

Rostlina so dźensa rědko plahuje a je na drjebiznowych městnach wodźiwjena.

Rozšěrjenje

wobdźěłać

Wužiwanje

wobdźěłać
  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 233.
  2. W internetowym słowniku: Flachs
  3. W internetowym słowniku: Lein
  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 282 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 204 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije