Pakosnica
Pakosnica (němsce Schadendorf) běše holanska wjeska na sewjeru Hornjeje Łužicy, kotraž bu w lětomaj 1984/85 wopušćena a potom za Rychwałdsku brunicowu jamu wotbagrowana. Po hamtskich ličbach mějachu so 31 wobydlerjow přesydlić. Něhdyše stejišćo słuša dźensa do Hamorskeje gmejny.
Geografija wobdźěłać
Pakosnica ležeše na prawym boku Šepca sewjerozapadnje Rychwałda a sewjerowuchodnje Krynhelec.
Stawizny wobdźěłać
Prěnje historiske naspomnjenje městna jako Pakosnitz pochadźa z lěta 1625. Jako Schadendorff mjenuje so wjeska prěni raz w lěće 1759, nošeše pak paralelnje tež dale swoje prěnjotne serbske mjeno (1797: Backosnitz).[1] Serbske mjeno pochadźa wot słowa pakosć a běše najskerje směšne mjeno susodnych wsow za chudych wobydlerjow tuteje wjeski.
Hač do lěta 1805 podsteješe Pakosnica ryćerkubłu w Rychwałdźe.
Wobydlerstwo wobdźěłać
Po statistice Arnošta Muki měješe Pakosnica w 1880tych lětach 48 wobydlerjow, wot kotrychž běchu 43 Serbow (90 %).[2] Jeničce w hajniskej swójbje so serbsce njerěčeše. Po Muce nošachu holcy a žony z Pakosnicy wot wšěch wjeskow Rychwałdskeje wosady najswěrnišo swoju serbsku narodnu drastu.
Ewangelscy Pakosničenjo přisłušachu znajmjeńša wot započatka 19. lětstotka Rychwałdskej wosadźe.
Hlej tež wobdźěłać
Žórła wobdźěłać
- Archiv verschwundener Orte Forst/Horno: Dokumentation bergbaubedingter Umsiedlung. 2010, s. 296sl.
- Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 265–267, ISBN 978-3-7420-1623-2.
- ↑ Pakosnica w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 121. → wšě wjeski