Bahnowa syćawka

Bahnowa syćawka

Bahnowa syćawka (Eleocharis palustris)
systematika
Domena	Eukaryoty
Swět	Rostlinstwo
	Monokotyledony Commelinidy
rjad:	(Porjad)
swójba:	Cachorowe rostliny (Cyperaceae)
ród:	Syćawka
družina:	Bahnowa syćawka
wědomostne mjeno
Eleocharis palustris
(L.) Roem. & Schult.

Bahnowa syćawka (Eleocharis palustris) je rostlina ze swójby cachorowych rostlinow (Cyperaceae).

Wopis

Bahnowa syćawka docpěwa wysokosć wot 5 hač do 100 cm. Rostlina ma podzemske wotnožki.

Stołpik je prosty, kruty a běłozeleny. Wón docpěwa tołstosć wot 1 hač 4 mm a je bjezłopjenaty a kulojty.

Stwjelco njese nakónčnu kłósku.

Kćenja

Kćěje wot meje hač do awgusta. Kłóski wobsteji z 20 hač 30, dwusplažnych kćenjow a docpěwa dołhosć wot 5 hač 20 cm a so ženje wot nošneho łopješka njepřesahuje. Pluwizny stanu hač do zrałoty.

Stejnišćo

Rosće w conach, kotrež so na suchi kraj přeměnjuja, na mokrych łukach, w hrjebjach, we wutkatych rohodźinach a w rěznych bahnach.

Rozšěrjenje

Rostlina je cirkumpolarnje rozšěrjena.

Žórła

• Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 404 (němsce)
• Seidel/Eisenreich: BLV Bestimmungsbuch Blütenpflanzen, ISBN 3-405-13557-5, strona 244 (němsce)
• Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
• Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
• Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)