Jan Bjedrich Langa (1738)
serbski diakon a cyrkwinski stawiznar
Jan Bjedrich Langa (němsce Johann Friedrich Lange; * 12. meje 1738 we Wósporku, † 15. julija 1770 w Njeswačidle) bě serbski diakon a cyrkwinski stawiznar.
Narodźi so jako syn Wósporskeho fararja Jana Bjedricha Langi a wopytowaše gymnazij w Budyšinje. Po studiju teologije w Lipsku dźěłaše wot 1760 do 1764 jako domjacy wučer we Łahowje a Budyšinje. Wot 1764 hač do swojeje zažneje smjerće bě z diakonom w Njeswačidle.
Langa bě iniciator a redaktor wot skupiny duchownych spisaneje knihi k cyrkwinskim stawiznam Hornjeje Łužicy, kotraž so z małym zapozdźenjom 1767 składnostnje połstalětneho jubileja Serbskeho prědarskeho towarstwa w Lipsku wuda.
Wozjewjenja
wobdźěłać- Kurzer Entwurf einer Oberlausitz-wendischen Kirchenhistorie [...], Budissin 1767
Žórło
wobdźěłać- Rudolf Kilank: Langa, Jan Bjedrich [2]. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 331