Hórnikowa knihownja

Hórnikowa knihownja (čěsce Hórnikova lužickosrbská knihovna) nadeńdźe so w Serbskim seminarje na Małej Stronje w Praze a wobsahuje najwjetšu zběrku serbskeje a sorabistiskeje literatury zwonka Łužicy.

Za čas Serbskeho seminara steješe knihownja jeho chowancam k dispoziciji. Wobstatk knihow zestaješe so hłownje z darow jednotliwcow, mjez nimi tež wosobinske zawostajenstwa. Na iniciatiwu fararja Imiša dósta w 1890tych lětach prěni raz tež ewangelske serbske spisy z Łužicy. Z rozpušćenjom seminara w lěće 1922 přewza Čěskosłowaksko-serbske towarstwo „Adolf Černý“ serbski dźěl zběrki, mjeztym zo donjesechu němske, čěske a łaćonske spisy z knihownje do Budyšina. Za čas nacionalsocialistiskeje okupacije Čěskeje buchu knihi do Němskeje wotwjezene, wróćichu so pak po wójnje zaso do Prahi. Wot wulkeje wody Wołtawy w awgusće 2002 bu tež dźěl knihownje potrjecheny a wjele knihow wobškodźene.

Najstaršej spisaj Hórnikoweje knihownje stej Ticinowa gramatika z lěta 1679 a Frenclowa gramatika z lěta 1693.

Knihownja so wot Towarstwa přećelow Serbow (SPL) wobhospodarja a je wotewrjena kóždy štwórtk wot 16 do 18 hodź. a po dorěčenju.

Wotkaz

• Online-katalog Hórnikoweje knihownje
• Stawizny Hórnikoweje knihownje na webstronje SPL (čěsce)