Umberto Eco
Umberto Eco (* 5. januara 1932 w Alessandria, Piemont; † 19. februara 2016 w Mailandźe) bě italski spisowaćel, kolumnist, filozof a medijowy wědomostnik, kiž naby dla swojich romanow, předewšěm „Mjeno róže“ (Il nome della rosa, 1980), mjezynarodnu znatosć.
Eco studowaše wot 1948 do 1954 w Turinje filozofiju a literarne stawizny a dźěłaše potom najprjedy tři lěta pola italskeje telewizije RAI a wot 1957 jako lektor w Mailandskim nakładnistwje Bompiani. W lěće 1963 zahaji swoju akademisku karjeru w Mailandźe jako docent za estetiku a wizualnu komunikaciju. Jeho 1968 wozjewjeny Zawod do semiotiki płaći hač do dźensnišeho jako standardne dźěło. Wot 1975 do 2007 měješe na uniwersiće w Bolognje profesuru za semiotiku. Eco bě na cyłkownje 39 uniwersitach w cyłym swěće z čestnym doktorom.
Literariske twórby
wobdźěłać- Diario minimo. 1963 (němsce Platon im Striptease-Lokal. Parodien und Travestien. 1990)
- Il nome della rosa. 1980 (Der Name der Rose. 1982)
- Il pendolo di Foucault. 1988 (Das Foucaultsche Pendel. 1989)
- Il secondo diario minimo. 1992 (Wie man mit einem Lachs verreist und andere nützliche Ratschläge. 1993)
- L'isola del giorno prima. 1994 (Die Insel des vorigen Tages. 1995)
- Baudolino. 2000 (němsce 2001)
- La misteriosa fiamma della regina Loana. 2004 (Die geheimnisvolle Flamme der Königin Loana. 2004)
- Il Cimitero di Praga. 2010 (Der Friedhof in Prag. 2011)
- Numero Zero. 2015 (Nullnummer. 2015)
Wotkazaj
wobdźěłać
Commons: Umberto Eco – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow- Umberto Eco – Literatura w katalogu Němskeje narodneje biblioteki (němsce)