Sorabija: Rozdźěl mjez wersijomaj

 

 

 

Dwaj lětstotkaj po reformacij: Lutherowe žadanje, ewangelij cyłemu ludej w maćernej rěči spřistupnić, je so tež w serbskej Łužicy přesadźiło. A serbscy studenća teologije na Alma Mater Lipsinensis žadosćachu so za zwučowanjom w maćernej rěči, zo bychu móhli pozdźišo we Łužicy prědować. Najprjedy napisachu woni - wurazne pozbudźowanje jednotliwych profesorow k tomu dopomha - serbske prědowanja a přednjesechu sebi tute mjez sobu. Dnja 10.12.1716 załožichu na to šěšć serbskich studentow duchownstwa z dowolnosću senata Alma Mater prěnje serbske towarstwo docyła: "Wendisches Predigerkolloquium". Zasada kaž tež postrowjenje bě: "Soraborum saluti!"

 

 

 

W jubilejnym lěće 1766 da towarstwo "Wendisches Predigerkolloquium" krótke stawizny swojeho mjeztym 50-lětneho wobstaća ćišćeć. Dźeń załoženja swjećeše so z božej mšu w Pawołej cyrkwi; přizamknyštej so swjedźeńska rěč a jědź. Mjeztym dósta prědarske towarstwo tež podpěru z Łužicy: někotři serbscy duchowni, mjez nimi tójšto z bywšich sobustawow kaž Jurij Mjeń z Njeswačidła, pisachu list na prěnjeho profesora teologiskeje fakulty, wěsteho Christiana Augusta Crusiusa, w kotrymž jeho prošachu předsydstwo prědarskeho towarstwa přewzać. Crusius próstwu přiwza. Wot nětka měješe prědarske towarstwo stajnje profesora za prezesa, kotryž njewodźeše jenož zwučowanja, ale so tež powšitkownje wo prawidła a porjad towarstwoweho skutkowanja staraše a přez swoju reputaciju njemało nahladnosć powyši.

 

 

 

Z čim wjetšim entuziasmom bu "Lausitzer Predigergesellschaft" w lěće 1814 wožiwjena. Najprjedy poča so natwarić zamóženje towarstwa, kotrež so tež w dalšim času rozmnoži. Zo by so zaměrnišo a efektiwnišo wědomostnje dźěłać mohło, załožichu so dale, mnohe podtowartswa, kotrymž tak mjenowani subseniorojo předstejachu: tak eksistowaše na přikład eksegetiske, homilitiske, psychlogiske, philologiske a katechetiske towarstwo. Wosebje intensiwnu dźěławosć wuwi serbske towarstwo SORABICUM respektiwnje SORABIJA. Tak započa so pod seniorom Lubjeńskim serbsko-němski słownik zestajeć. W dwacetych lětach, jako Handrij Zejler w Lipsku studowaše, zesylni "Sorabija" swoju aktiwitu: serbske ludowe spěwy, přisłowa a bajki so hromadźachu, sobustawojo komponowachu, basnjachu, spisachu serbske pojednanja a wudachu mjez 1826 a 1828 rukopisnu tydźensku nowinu "Serbska Nowina".

 

 

 

W lěće 1951 zhromadźichu so znowa serbscy studenća pod mjenom "Sorabija" w Lipsku, k prěnjemu razej w swójskim serbskim internaće. A to jako lokalna skupina Domowiny. Z tym nasta intensiwna a kruće organizowana dźěławosć: měsačnje wotměwachu so zarjadowanja, na přikład čitanja abo přednoški. Tež "Sorabija" měješe plan po socialistiskim wašnju spjelnić a centralnemu komitejej Domowiny prawidłownje rozprawjeć. Prócowanju SNM, Sorabiju pod swójsku kontrolu dóstać, wobarachu pak so studenća wuspěšnje. W sydomdźesatych lětach měješe "Sorabija" přez 100 sobustawow. Ze změnu 1989 a z tym zwjazanym přestrukturěrowanjom Domowiny so lokalna skupina Lipsk rozpušći.

 

 

 

Z lěta 1991 eksistuje "Sorabija" jako zapisane towarstwo nic jenož serbskich studentow. Tež 282 lět po załoženju je hłowny nadawk pěstowanje serbskeje rěče a nałožkow. Kóžde lěto swjeći so na přikład kermuša, chodojty palenje, mejemjetanje abo druhe serbske nałožki. Tam a sem přeprošuja so tež znaći serbscy spisowaćeljo k literarnym wječorkam.

Tučasnje ma "Sorabija" Lipsk 26 aktiwnych sobustawow a jedneho čestneho sobustawa.

 

[http://www.sorabija.de/sorbisch/index.htm Internetowa strona Sorabije]