Bosćan Tecelin Mět: Rozdźěl mjez wersijomaj

1. === Žiwjenje ===

Bosćan Mět narodźi so 24.10.1759 jako syn žiwnosćerja na “Pólnym Młynkec” statoku, kaž jim do domu prajichu na Róžeńčanskej droze w Kukowje. Je to posledni statok na lěwej stronje jědźeš-li z Kukowa won na směr Róžant. Po wopyće wjesneje šule, bě wot 1771-1775 šuler na gymnaziju w Nowej Cali, wot 1775 – 1778 w Praze. 17. junija 1778 zastupi do rjadu Cisterciensow w Nowej Cali a přiwza mjeno pater Tecelin. Studowaše wot lěta 1779 – 1785 w Praze w Serbskim seminarje teologiju. 30. apryla 1785 bu w Budyšinje na duchowneho wuswjećeny a bě hač do 1793 kapłan w Nowej Cali. 1793 – 1816 bě kapłan w Róžeńće. 25. měrca lěta 1816 sta so wosmy administrator Róžeńćanskeje swjatnicy, hdźež so 4. meje1822meje 1822 na wuměnk poda, mjez druhim, zo by wjace chwile měł za pisanje. Wuměnk woznamjenješe, zo njeměješe drje wjace administraturu na starosći, ale dušepastyrske dźěło jemu zwosta. To rěka mjezdruhim, zo swjećeše serbske Bože mšě na njedźelach a swjatych dnjach z prědowanjom a słuchaše spowědźe, pozdaću měješe tež nabožinu. Přichodny administrator, pater Polykarp Schoen běše mjenujcy Němc. Jako woswjeći pater Tecelin Mět 6. meje 1835 swój złoty měšniski jubilej, přeprosy přitomnych na swój pohrjeb. Hižo měsacaj pozdźišo 18. julija 1835 zemrě 76lětny. Pohrjebany bu w Róžeńčan swjatnicy. Před wołtarjom je do zemje zapołoženy wopomnjaty kamjeń z mjenom Mith.

Michał Hórnik pisa w lěće 1885 w Katolskim Posole “Dopomnjećo na njeboh P. Tecelina”. Wón wopisuje klóšterskeho duchowneho P. Tecelina Měta jako dobreho měšnika, wučerja a prědarja, kotrehož ludźo jako tajkeho znajachu a ćesćachu. Wón bě so za duchowne zbožo swojeho ludu swěru starał. Bě rozhladny pedagog a wučer. Započinaše z čitanjom pola serbskich dźěći w maćernej rěči, zo by jich rozum rozwił. Chcyše, zo zrozumja słowo Bože a nabožne wěrnosće. Je wužitnosć serbskeho čitanja spóznał a tohodla hač do smjerće njewustawajo dźěłał a knihi wudawał. To wšitko činješe přidatnje k jeho słužbje jako duchowny.

Bosćan Tecelin Mět spisa mjez 1809- 34a 1834 cyły rjad nabožnych knihow, kotrež běchu zdźěla jara wobšěrne. Katolscy Serbja drje mějachu hižo někotre knihi a knižki za cyrkwinsku potrjebu a tež za nabožnu pobožnosć doma, ale šulske knihi falowachu. Knihi Měta wužiwachu so předewšěm za dźěći a šulsku młodźinu za nabožnu wučbu, nyšpory aduchownea duchowne rozpominanja. Z tym serbske pismowstwo njesměrnje wobohaći. Zaměrnje prócowaše so w swojich spisach wo porjedźenje a zjednorjenje serbskeho prawopisa.

Wosoba, kotraž podpisa z J. Sł., prawdźepodobnje móhł to być Jurij Słodeńk, piše w Katolskim Posole lěta 1935, zo nałožowaše Mět w jeho pismach nowy porjedźeny prawopis, z kotrehož so nětřiši analogny wuwi. Jeho njezachodny skutk wobsteji w tym, zo je zahe wažnosć serbskeho pismowstwa spóznał. Je duchownu cyrobu mjez serbskim ludom rozšěrjał, za kotrejž lud hrabaše. Z tym je w prěnim rjedźe nabožnosć, ale zdobom narodnosć spěchował.

Ćišć wšěch tutych knihow z najwjetšeho dźěla sam zapłaći. Za to běše jara skromnje žiwy a wužiwaše dary, kotrež bě mjez druhim wot sakskeho krala dóstał.

Wopomnjenska kniha Róžeńčanskich duchownych mjenuje P. Tecelina Měta: conservator linguae Wendicae – zachowar serbskeje rěče.

Budź Njech wšumi wopomnjećumjeno Tecelin,

Haj, Budź chwalbnew mjenowopomnjeću Tecelin,