Jan Renč: Rozdźěl mjez wersijomaj

Jan Renč, bratr [[Měrćin Renč|Měrćina Renča]], narodźi so jako syn Ketličanskeho kapłana Jana KarolaKorle Renča a jeho mandźelskeje Thusneldy rodź. Fuhrmanec z [[Wóslink]]a. Po tym zo prěnje pjeć lět do Ketličanskeje wjesneje šule chodźeše, hdźež běše šuler [[Korla Awgust Kocor|Korle Awgusta Kocora]], poda so jutry 1867 na gymnazij do [[Budyšin]]a. Wot lěta 1876 studowaše teologiju w [[Lipsk]]u, hdźež běše sobustaw Łužiskeho prědarskeho towarstwa a jeho wotrjada „Sorabika“. W lětomaj 1877 a 1878 wobdźěli so Renč na, wot [[Jaroměr Hendrich Imiš|Imiša]] nawjedowanym serbskim prědarskim seminarje w [[Hodźij]]u. Wot lěta 1879 do 1888 skutkowaše wón jako wikar a kapłan w Ketlicach. Po nanowej smjerći w lěće 1888 běše tamniši farar. Dnja 24. meje 1916 zaja nježenjeneho boža ručka.

Jan Renč wuda 1884 němsku knihu wo stawiznach [[Ketličanska cyrkej|Ketličanskeje wosady]]. Při jeje přihotach namaka originalny list čěskeho krala [[Václav IV.|Václava IV.]] z lěta 1395, w kotrymž tutón wsy Ketlicy, [[Jěrkecy]] a [[Chrapow]] pod škit bratrow von Nostitz staji. W lěće 1895 spisa disertaciju wo lisće swj. Jakuba, na čož jemu uniwersita w [[Jena|Jenje]] licenciat teologije spožči. Wón dopisowaše do [[Serbske Nowiny|Serbskich Nowin]] a Misionskeho Posoła. Wot lěta 1883 bě Jan Renč čłon [[Maćica Serbska|Maćicy Serbskeje]].