Serbja: Rozdźěl mjez wersijomaj

Warianta hornjoserbšćiny bu hač do 20. lětstotka tež w małym sydlišću [[Serbin]] w [[Texas]]u rěčana, kotrež běše so w 1850tych lětach wot serbskich wupućowarjow załožiłzałožiło. Dźensa je w tamnišej šuli domizniski muzej zaměstnjeny, kotryž wo stawiznach Serbow w Zjednoćenych statach informuje. Pola ludličenja 2000 poda nimo toho w [[Pennsylvaniska|Pennsylvaniskej]] 157 wosobow „Lusatian“ („łužisce“) jako maćeršćinu.

Wo financowanje serbskich institucijow stara so [[Załožba za serbski lud]], instrument zwjazka a wobeju krajow, z kotrymž so finančne srědki rozdźělarozdźěleja. Hłowny gremij załožby je załožbowa rada, w kotrymž maja Serbja šěsć wot 15 hłosow. Serbskich zastupjerjow postajeja gremije Domowiny.

Serbska chorhoj bu w lěće 1842 najprjedyprěnjotnje přispomnjenanaspomnjena. Po pansłowjanskim kongresu w lěće 1848 w [[Praha|Praze]] dósta swoje dźensniše barby.

Kaž w zańdźenosći pěstuja so serbsko-čěske a serbsko-pólske styki tež dźensa. W Pólskej a Čěskej eksistujetej towarstwje (Společnost přátel Lužice a Towarzystwo Polsko-Serbołużyckie), kotrejž pěstujetej čěsko-serbske resp. pólsko-serbske přećelstwo. Společnost přatel Lužice wudawa samo časopis – Česko-lužický vestnikvěstník. Mjez Serbami a dalšimi słowjanskimi ludami wobsteja tohorunja wuske styki. W Serbiskej wěnowaše tak mjenowany projekt Rastko Serbam cyłu elektronisku biblioteku: http://www.rastko.org.rs/rastko-lu/index_l.html, přez kotruž móhli so zajimcy w serbiskej rěči wo Serbach informować. Projekt bu wot profesora Predraga Pipera z Běłohródskeje uniwersity připrawjeny. W tutej elektroniskej bibliotece nańdźe čitar serbiske přełožki wuznamnych serbskich spisowaćelow kaž Jurja Kocha, JěwuJěwy-MarjuMarje Čornakec, Kita Lorenca, Jurja Brězana atd. K tomu skići elektroniska biblioteka Rastko informacije wo stawiznach, rěče a wuměłstwje Serbow.