Pawoł Nedo: Rozdźěl mjez wersijomaj

Ze spočatkom druheje swětoweje wójny, jako Němska 1. septembra 1939 Pólsku nadpadnješe, zlikwidowachu so pólske towarstwa a zarjady w Němskej a Nedo zhubi dźěło. Namaka nowe přistajenje jako knihiwjednik na ryćerkuble pola Wilmersdorfa, 90 kilometrow sewjerozapadnje Berlina. Dwaj měsacaj pozdźišo so njejapcy zaja a měsac w jastwje přebywaše. Wot 1940 sem běše jemu zakazane, we wokrjezu Drježdźany-Budyšin přebywać. Namaka pak nowe přistajenje jako domjacy wučer a sekretar w Rietz Neuendorf. W juniju samsneho lěta woženi so z Marku Budarjec w Kwačicach. Nowozmandźelenaj wuhotowaštaj sej bydlenčko we Wulkim Rěcu, daloko wot domizny zdalenym a dnja 19. oktobra 1941 narodźi so jimaj syn Michał. W lěće 1942, lěto po tym, zo bě so Domowina dospołnje zakazała, zwoła so Nedo do wójska a bu na militariske wukubłanje na ličenskeho wjednika w Frankobrodźe nad Wódru słany. Přesadźi so 1944 na frontu, hdźež so w Budapesće zaja a přińdźe do jastwa w Berlinje a w Podstupimje. Na kóncu wójny 1945 so wot sowjetskich wojakow njezranjeny z jatby wuswobodźi. Wróćiwši so do Budyšina přewza Nedo, kotryž widźeše šansu swoje ideale znowa zwoprawdźić, zaso dźěławosć jako nawoda Domowiny a slědowachu prěnje postupy k wožiwjenju tuteje. Z elanom namowłješe wšěch po swěće rozbrójenych serbskich přećelow so do Łužicy nawróćić a při nowonatwarje pomhać. Nedo bu ze sobustawom strony KPD a namaka w socializmje perfektnu towaršnostnu formu za runoprawosć Serbow. Spočatk junija 1945 přistaji so jako šulski rada sewjerneho dźěla šulskeho wokrjeza Budyšin. Hospodarskeje a bydlenskeje nuzy dla poradźi so hakle w nazymje, zo so mandźelska a syn do Budyšina přidružitaj. Swójba bu kompletna, jako so druhi sym Matej dnja 10. awgusta 1947 narodźi.

Domowina spytaše z kulturnym programom serbsku kulturu a rěč wožiwić. We fokusu steješe wutwarjenje serbskeho šulskeho kubłanja, wuhotowanje rěčnych kurzow, hajenje kultury ze spěwami, hudźbu, basnjemi, swjedźenjemi, rejemi a přednoškami. Formulowaše so šulski program a dźěłaše so na nowonatwarje institucijow a strukturow. Intensiwnje zasadźowaše so Nedo za to, zo so Serbja na za Serbow wažne powołanske městna zasadźa, kaž na přikład jako wjesnanosta, pola policije a w zarjadach. Skrótka fungowaše Domowina jako dźěłowa burza w lěće 1947, jako so refarat za powołanske poradźowanje tam zarjadowaše. Nedo widźi w tym móžnosć, młodźinu za powołanje wučerja wabić, wšako knježeše hoberski deficit tutych po wójnje. Z połoženjom zakładneho kamjenja Serbskeho domu na Póštowym naměsće, njesteješe nowonatwarej ničo wjac napřećo. Jako šulski rada steješe před ćežkim nadawkom, so mjez druhim wo wučbne plany starać, wo wabjenje a wukubłanje wučerjow, přihoty šulow a wučbnych materialijow. Nedo liči tež jako iniciator pedagogiskeho časopisa „Serbska šula” a staraše so wo wudawanje serbskich wučbnicow. Je dźiw, kak je so jemu poradźiło, swójbu, naročne powołanje a čestnohamtske předsydstwo Domowiny a z tym wulku zamowłitosć zwjazać. Wšitke prócowanja docpěchu swój wjeršk ze schwalenjom zakonja za zdźerženje prawow Serbow 23. měrca 1948 w Sakskim krajnym sejmje, kaž tež z paragrafom za zdźerženje serbskorěčneje wučby w šulach. Lěto pozdźišo so Domowina jako towarstwo zapisa. Tola přichodne problemy so bližachu. Załoži so Serbski zarjad (Serbski zarjad za kulturu a ludowe kubłanje), jako statna institucija, z Nedom jako wodźerjom. To pak woznajmjenješe krizu za Domowinu, dokelž sobudźěłaćerjo k statnej instituciji měnjachu. Proces sowjetizacije wuchodoněmskeje towaršnosće wjedźeše k intensiwnej wuměnje elity a wažne funkcije towatšnostneho žiwjenja so z SED kadrami wobsadźowachu. Nedo bu konfrontowany z wotpokazanjom druhich stronskich funkcionarow a so jako nacionalist a suspektny intelektuelny denuncowaše. Z tutych a ze stowotniskich přičin wotstupi wón 1951 po 17 lětach na čole Domowiny. Jeho naslědnik běše komunist Kurt Krjeńc, kotryž njewidźeše jako hłowny nadawk Domowiny, zastupować zajimy Serbow, ale přesadźić statnu a stronsku politiku w Serbach.

Po 1951 započnje so druhi žiwjenski wotrězk Pawoła Nedy z nowym powołanskim a bydlenskim městnom, z nowymi činitostnymi wobłukami a přećelskimi kruhami. Dźěło jako předsyda Domowiny je jeho stajnje wupjelniło, tola žedźba za měrnym wědomostnym dźěłom běše wulka. Tuž skutkowaše Nedo wot prěnjeho měrca 1951 sem we hłownym wotrjedźe wuměłstwa a literatury w Sakskim ministerstwje za ludowe kubłanje w Drježdźanach. Z nowym bydlenskim a dźěłowym městnom njebě aktiwny angažement we Łužicy kaž dotal móžny. Přećelske styki do domizny pak dodźeržowaše a swójba so krótko po tym do Drježdźan přidruži. Wón přewza komentowacu funkciju a pisaše recenzije a rozprawy wo wšelakich serbskich zarjadowanjach. Kariera wjedźe jeho dale do Sakskeho krajneho sejma, hdźež přepoda so jemu 10. januara 1952 wjednistwo zarjadnistwa za wuměłske naležnosće. Tež na institucionalizowanju sorabistiki měješe Nedo podźěl. Tak załoži so prěnjeje meje 1951 Institut za ludospyt w Budyšinje a w samsnym lěće Serbski institut na Lipšćanskej uniwersiće. Wot 16. awgusta 1952 bu wón z wjednikom wědomostneho wuměłskeho dźěłoweho wobłuka w centralnym domje za lajske wuměłstwo w Lipsku. Z nowym přistajenjom měješe dosć swobody, so dale intensiwnje ze sorabistiskimi wědomostnymi temami rozestajeć a dźěłaše wusko hromadźe z Budyskim institutom. Móžeše so skónčnje temam wěnować, za kotrež bě so hižo jako student zahorił: Zaběraše so ze slědźenjom wo bajkach a powědkach, z přirunacymi studijemi k spěwam, bajkam a prajidmam. Wot lěta 1954 inwentarizowaše so pod swojim nawodom serbska narodna drasta a wón běše z wudawaćelom pjeć zwjazkoweho rjada k narodnej drasće w zhromadnym dźěle z Měrćinom Nowakom-Njechorńskim. Za swoju promociju hromadźeše Nedo bajki, kiž běchu do toho jenož zdźěla předleželi. W njej naliča so zhromadnosće zapadosłowjanskich bajkow a paralele k němskim bajkam. Dale wudawaše monografiju k wušiwanju narodnych drastow, hromadźeše materialije k ludowej hudźbje wokoło Slepoho a napisa rozjimanje k ludowym powědančku wo Krabaće. Swoju disertaciju k Łužiskim hornčerstwje zakituje w lěće 1955 ze summa cum laude a ma z tym titul doktor filozofije. Po namjeće Pawoła Nowotneho bu Nedo jako direktor serbskeho instituta na Karla Marxowej Uniwersiće powołany, na kotrejž w lětach 1951 do 1958 serbsku ludowědu wuwučowaše. Studentam běše wón jako woblubowany docent z měrnym, přećelnym wustupowanjom a ze zajimawymi čitanjemi w pomjatku wostał. Nimo toho měješe Nedo mnoho funkcijow a sobustawstwow w nacionalnych kaž tež internacionalnych wědomostnych gremijach, čehoždla běše wón husto w republice a we wukraju po puću. Hakle w lěće 1953 sćěhowaše jemu swójba do Lipska, hdźež namakaše nowu domiznu. Prócy na uniwersiće so wupłaćichu, tak zo poskićeše so jemu w lěće 1959 profesura z wuwučowanskim nadawkom za serbski ludospyt a literaturu, kaž tež za němsku ludowědu na filozofiskej fakulće na Karla Marxowej uniwersiće w Lipsku. Tež, hdyž njebě to połne městno, rozsudźi so wón za dalše dźěło při uniwersiće. W lěće 1963 habilitowaše Nedo pod temu „Podrys serbskeho ludoweho basnistwa“ a lěto na to dósta wón połne městno profesury z wuwučowanskim nadawkom za powšitkownu a serbsku ludowědu. Tež jeho prócowanja za wróćo zdobyće wukubłanja serbskich wučerjow do Lipska pokazachu w tutym lěće wuspěch. Po pjećoch lětach na Lipšćanskej uniwersiće dósta Nedo poskitk profesury za ludowědu na Humboldtowej uniwersiće w Berlinje, kotruž wón 1964 přiwza. Bydlacy pak wosta ze swójbu w Lipsku.

Přiběraceho hubjeńšeho strowotneho połoženja dla požada so wón k swojim 60. narodninam na dočasne emeritowanje. Wumjenk njemóžeše sej strowoty dla pawje lubić dać. K tomu hišće zrudny dónt swójbu porazy, jako młódši syn Matej 1971 ze štyriadwaceći lětami njeskutka dla w Berlinje zemrěje. W tutym ćežkim času so jemu čim bóla za łužiskej domiznu styskaše, tola mjez druhim swójba staršeho syna Michała jeho w Lipsku dźeržeše. Najebać toho běchu 70-te lěta produktiwny čas, w kotrymž so Nedo dale z wědomosću rozestaješe. Nimo toho wěnowaše so wudawaćelskim dźěłam, mjez druhim bajkow („Łučlany Pětr” 1964, „Bajki z bliska a daloka” 1971, „Klinkotata Lipka” 1972, „Sylny wotročk” 1981) a ludowych žortow z titulom „Wólsace hnězdo” 1983 pod nakładnistwom Domowiny. Dalši naročny wobłuk, kotrymž so wón wěnowaše běchu serbske kulturne stawizny. Tute dźěło pak njeje ženje dokónčił. Zhromadnje z Wolfgangom Jacobeitom a muzejom za ludowědu w Berlinje, wuhotowaštaj Nedo a Pawoł Nowotny wustajencu pod titulom „Serbja w NDR – Ze žiwjenja najmjeńšeho słowjanskeho luda”, kotraž so wot julija 1973 do apryla 1974 tam a po tym w Drježdźanach a w Lipsku wustaješe. Tež muzeje jemu hižo přec na wutrobje ležachu. Nic jenož jako młodostny w Serbskim muzeju, ale tež we wyšej starobje so čestnohamtsce w Lipšćanskim ludowědnym muzeju angažowaše. Zwjazanosć z Łužicu jeho pak ženje njepušći. Hakle w 70-tych lětach, po wotstupje Krjeńca, so ekstremny pohlad na Nedowu politisku dźěławosć rewidowaše. Nic za konfrontaciju ale stajnje za narunanjom pytacy měješe wón skónčnje móžnosć, sebi zaso dobry poćah k domiznje natwarić. Powoł Nedo zemrěje 24. meje 1984 z pjećasydomdźesat lětami a bu w Lipsku pochowany. Wón wostanje jako wěcowny, sćerpliwy, ale tež charismatiski přeswědčowar a pragmatikar w pomjatku, kotryž swój žiwjenski nadawk, zdźeržeć a dalewuwiwać serbsku kulturu, ženje z wočow zhubił njebě.