Sima Milutinović
Sima Milutinović (tež Milutinović-Sarajlija po ródnym měsće; * 14. oktobra 1791 w Sarajewje; † 11. januara 1848 w Běłohrodźe) bě južnoserbski basnik, filologa a stawiznar, kiž płaći – hromadźe z Vukom Karadžićom – jako załožer nowoserbiskeje literatury.
Milutinović bydleše wot 1825 do 1827 w Lipsku, hdźež zezna tehdyšeho studenta teologije Handrija Zejlerja, kotrehož tež materielnje podpěrowaše.[1] W Lipsku wuda Milutinović tři zběrki swójskich basnjow (Serbianka, Nekolike pjesnice stare (wobě 1826) a Zorica, 1827). Wot 1827 přebywaše w Čornej Horje při dworje tamnišeho wjercha-biskopa Petra Petrovića-Njegoša, kiž zmóžni jemu wudawanje bohateje zběrki serbiskich ludowych pěsnjow a Stawiznow Čorneje Hory.
Wot lěta 1840 bě Milutinović zaso w Serbiskej a měješe wysoke zastojnstwo w kubłanskim ministerstwje.
Žórle
wobdźěłać- Manfred Stoj: Milutinović-Sarajlija, Sima. W: Mathias Bernath, Felix von Schroeder (wud.), Gerda Bartl (red.): Biographisches Lexikon zur Geschichte Südosteuropas. Band 3. Oldenbourg, München 1979, ISBN 3-486-48991-7, str. 220sl.
Wotkaz
wobdźěłać- Krótkobiografija (serbisce)