Jan Pjech
Jan Pjech (němsce Johann Pech; * 5. nowembra 1707 we Wjelećinje, † 8. junija 1741 w Budyšinje) bě serbski ewangelski farar, spisowaćel a nabožinski prócowar.
Wón narodźi so jako syn měšćana a klamarja a wopytowaše wot 1720 do 1727 Budyski gymnazij. Wot 1727 do 1730 studowaše w Lipsku ewangelsku teologiju a bě z čłonom tamnišeho Serbskeho prědarskeho towarstwa. Po nawróće do Łužicy dźěłaše najprjedy jako domjacy wučer a bě potom wot 1731 hač do swojeje zažneje smjerće w lěće 1741 diakon při Michałskej cyrkwi.
Pjech wuda wjele swojich prědowanjow, přełoži nabožinske knihi do serbšćiny, wobstara 1736 nowy wudawk Noweho zakonja a pomhaše sobu na nowych Serbskich spěwarskich Johanna Gottfrieda Kühna, kotrež wuńdźechu 1741. Wón podpěrowaše nabožinske prócowanja Ochranowskich a załoži při Michałskej cyrkwi serbsku knihownju.
Žórło
wobdźěłać- Rudolf Kilank: Pjech, Jan. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 442