Elyzion

Elyzion (starogrjeksce „zbóžne [polo]“, łaćonsce elysium) je w grjekskej mytologiji „kupa zbóžnych“ na najdalšim zapadźe zemskeho wobkruha, kotruž wobćeče Okeanos a na kotruž so ći rjekojo sćelu, kotřiž buchu wot bohow lubowani abo kotrymž so njesmjertnosć dari.

Aeneas zetka swojeho nana w elyziju, Sebastian Vrancx, 1597

Mytologiski woznam

Elyzion su rajske, z róžemi debjene łuki, na kotrychž knježi wěčne nalěćo a hdźež wužórli so na nektar podobny napoj z jednoho žórła rěki Lethe, kotryž zmóžni wěčne zabyće zemskich bědźenjow. Menelaos, Helena a Kadmos, žałožer Thebena, tam pječa mjez druhimi rjekami přebywaja a so w sćinje kadźidłowych štomow zabawjeja z jěchanjom a turnowanjom, z kóstkowanjom a hraćom na lutni.

Bratr Minosa, Rhadamanthys, knježi nad tutymi elyziskimi honami, paradiziske to městno, na kotrež bu tež Kronos dowjezeny, jako wot mjeda wopojeny spaše a Zeus jeho tak sputać zamó.