Bosćan Tecelin Mět: Rozdźěl mjez wersijomaj
Inhalt gelöscht Inhalt hinzugefügt
Keine Bearbeitungszusammenfassung |
Keine Bearbeitungszusammenfassung |
||
Rjadka 1:
== '''Bosćan Tecelin Mět''' (Sebastian Tecelin Mieth)(* [[24. oktobra]] [[1759]] w [[Kukow|Kukowje]], † [[18. julija|18.julija]] [[1859]] w [[Róžant|Róžeńće]]) bě duchowny a spisowaćel nabožneje (katolskeje) literatury, kotrejež ćišć sam zapłaći. ==
Bosćan Mět narodźi so 24.10.1759 jako syn žiwnosćerja na “Pólnym Młynkec” statoku, kaž jim do domu prajichu na Róžeńčanskej droze w Kukowje. Je to posledni statok na lěwej stronje jědźeš-li z Kukowa won na směr Róžant. Po wopyće wjesneje šule, bě wot 1771-1775 šuler na gymnaziju w Nowej Cali, wot 1775 – 1778 w Praze. 17. junija 1778 zastupi do rjadu Cisterciensow w Nowej Cali a přiwza mjeno pater Tecelin. Studowaše wot lěta 1779 – 1785 w Praze w Serbskim seminarje teologiju. 30. apryla 1785 bu w Budyšinje na duchowneho wuswjećeny a bě hač do 1793 kapłan w Nowej Cali. 1793 – 1816 bě kapłan w Róžeńće. 25. měrca lěta 1816 sta so wosmy administrator Róžeńćanskeje swjatnicy, hdźež so 4. meje 1822 na wuměnk poda, mjez druhim, zo by wjace chwile měł za pisanje. Wuměnk woznamjenješe, zo njeměješe drje wjace administraturu na starosći, ale dušepastyrske dźěło jemu zwosta. To rěka mjezdruhim, zo swjećeše serbske Bože mšě na njedźelach a swjatych dnjach z prědowanjom a słuchaše spowědźe, pozdaću měješe tež nabožinu. Přichodny administrator, pater Polykarp Schoen běše mjenujcy Němc. Jako woswjeći pater Tecelin Mět 6. meje 1835 swój złoty měšniski jubilej, přeprosy přitomnych na swój pohrjeb. Hižo měsacaj pozdźišo 18. julija 1835 zemrě 76lětny. Pohrjebany bu w Róžeńčan swjatnicy. Před wołtarjom je do zemje zapołoženy wopomnjaty kamjeń z mjenom Mith.
Michał Hórnik pisa w lěće 1885 w Katolskim Posole “Dopomnjećo na njeboh P. Tecelina”. Wón wopisuje klóšterskeho duchowneho P. Tecelina Měta jako dobreho měšnika, wučerja a prědarja, kotrehož ludźo jako tajkeho znajachu a ćesćachu. Wón bě so za duchowne zbožo swojeho ludu swěru starał. Bě rozhladny pedagog a wučer. Započinaše z čitanjom pola serbskich dźěći w maćernej rěči, zo by jich rozum rozwił. Chcyše, zo zrozumja słowo Bože a nabožne wěrnosće. Je wužitnosć serbskeho čitanja spóznał a tohodla hač do smjerće njewustawajo dźěłał a knihi wudawał. To wšitko činješe přidatnje k jeho słužbje jako duchowny.
Rjadka 9:
Wopomnjenska kniha Róžeńčanskich duchownych mjenuje P. Tecelina Měta: conservator linguae Wendicae – zachowar serbskeje rěče.
1809 Katechizm křesćanskeje katólskeje wučby za mjeńše dźěći
Rjadka 28:
1834 Česćowanje swjatych, wosebje swj. Marije Zwjazk prědowanjow w rukopisu
Tři pomniki dopomnjeja na “Zachowarja serbskeje rěče”.
=== wopomnjata tafla ===
==== pomnik w Kukowje ====
Na zornowcowym murjowanym podstawku je postajeny wysoki obelisk ze syenita.
Do njeho je w złoćanym pismje zadypane:
Zeile 59 ⟶ 60:
dźakowni Serbjo.”
wopomnjenska tafla w Róžeńće
Na tafli je napisane:
“ K STOLĚTNYM POSMJERTNINAM
Zeile 70 ⟶ 71:
14.7.1935
Jakub Bart - Ćišinski
Zeile 95 ⟶ 96:
Haj, chwalbne mjeno Tecelin
nam Serbam nihdy njezahiń!
5. Žórła a literatura▼
Romuald Domaška “Tysac lět hnadowne městno Róžant”, nakład. Herm. Kurt Hieronymus, 1928 (str. 25 sć.)
Rudolf Jenč “Stawizny serbskeho pismowstwa”, LND 1954 str. 212 sć.
|