W šěsćdźesatych lětach 19. lětstotka wuwi so Ćěsla pódla [[Handrij Zejler|Handrija Zejlerja]] k wusahowacemu serbskemu basnikej romantiki. Jeho twórby wozjewi mjez 1862 do 1871 přewažnje we [[Łužičan (časopis)|Łužičanje]]u, ale tež w čěskimaj časopisomaj Lumír a Hlas.<ref>Handrij Dučman: ''Pismowstwo katholskich Serbow.'' Smoler a Pjech, Budyšin 1869, str. 50sl. {{ref-hsb}}</ref> W swojim najwobšěrnišim lyrisko-episkim dźěle ''Kral Přibysław'' z lěta 1868 wobjednawa wojowanja połobskich Słowjanow wo samostatnosć. Jan Ćěsla zeserbšći mjez 1861 a 1862 jako prěni knihu ''Wowka'' [[Božena Němcová|Boženy Němcoveje]] – jeho manuskript, kotryž přepoda 1863 [[Maćica Serbska|Maćicy Serbskej]], pak so pozdźišo zhubi. Nimo toho přełoži Jan Ćěsla čěsku wjeselohru ''Rohowin Štyrirohač'' Václava Klimenta Klicpery (originalny titul „Rohovín Čtverrohý”) z lěta 1821. Z tutej twórbu, kotraž předstaji so wot sobustawow towarstwa ''Budyska Bjesada'' a mjez druhim tež wot [[Jan Arnošt Smoler|Jana Arnošta Smolerja]], zahaji so [[2. oktobra]] [[1862]] w Budyskim hosćencu ''K złotej krónje'' tradicija serbskeho dźiwadźelenja.<ref>Jan Ćěsla: ''Rohowin Štyrirohač.'' (Předsłowo k předstajenju wot Jakuba Buka.) W: ''[[Časopis Maćicy Serbskeje|Časopis Towaŕstwa Maćicy Serbskeje]].'' Zwjazk 15 (1862), čo. 2, str. 65–86. {{ref-hsb}}</ref> W lěće 1864 přełoži wjesne powědančko Františeka Pravdy ''Nawoženja ze štyrjomi stami'' z [[čěšćina|čěšćiny]] do [[serbšćina|serbšćiny]], kotrež jako kniha pola Donnerhaka w Budyšinje wuńdźe.
Po tym zo zastupi do powołanja, Jan Ćěsla literarisce womjelkny, zdźerži pak zwisk k serbskemu kulturnemu žiwjenju. Wot lěta 1873 bě Jan Ćěsla čłon Maćicy Serbskeje a wot 1910 čestny měšćan Neveklova.
