NarodźiRudof Jenč narodźi so jako syn młynskeho pohonča w Budyšinje a wopyta wot 1917 do 1924 tamniši [[Krajnostawski wučerski seminar]]. Wot 1924 do 1940 skutkowaše jako wučer we [[Worcyn (Wóspork)|Worcynju]], [[Poršicy|Poršicach]] (1925–34) a [[Budestecy|Budestecach]] (1934–40). Mjez 1940 a 1945 běše jako wojak w [[Druha swětowa wójna|druhej swětowej wójnje]].
Po wójnje bě najprjedy přistajeny pola [[Domowina|Domowiny]] přistajeny, w lětomaj 1948 a 1949 wučerješe na Serbskim gymnaziju w čěskich [[Warnoćicy (Čěska)|Warnoćicach]]. Wot 1949 do 1951 bě ze sekretarom wědomostneho wotrjada Domowiny a wot 1951 z wědomostnym sobudźěłaćerjom [[Institut za serbskiSerbski ludospytinstitut|Instituta za serbski ludospyt]]. W lěće 1968 poda so na wuměnk.
Jako nawoda wotrjada za rěč a literaturu w Instituće za serbski ludospyt zahaji tam slědźerske dźěło na polu literarnych stawiznow a serbskeho rěčespyta. W tym zwizkuzwisku napisa standardne dźěło ''Stawizny serbskeho pismowstwa'', kotrež so w dwěmaj zwjazkomaj 1954 a 1960 wozjewi a so zaběra ze serbskej literaturu do [[Prěnja swětowa wójna|prěnjeje swětoweje wójny]]. Nimo toho Jenč dźěło na němsko-hornjoserbskim słowniku a na gramatice [[hornjoserbšćina|hornjoserbskeje spisowneje rěče]] zahaji. Jako nawoda [[Hornjoserbska rěčna komisija|hornjoserbskeje rěčneje komisije]] přinošowaše k stabilizaciji prawopisneje normy serbšćiny a k wuwiću serbskeje fachoweje terminologije.
Rudolf Jenč wozjewi wulku ličbu wědomostnych nastawkow wo hornjoserbskej [[morfologija|morfologiju]], [[syntaksa|syntaksy]], [[stilistika|stilistice]], [[sociolinguistika|sociolinguistiskich prašenjach]] a stawiznach serbskeje rěče. W towaršnostnym žiwjenju bě nawjedowar chórow, organist a spěwar we wjacorych chórach. Wot lěta 1923 bě z čłonom [[Maćica Serbska|Maćicy Serbskeje]].
