Herta Wićazec: Rozdźěl mjez wersijomaj

Inhalt gelöscht Inhalt hinzugefügt
Keine Bearbeitungszusammenfassung
Rjadka 22:
Herta wićazec je k generaci ewangelskeho lětnika štyrcetich lětow wosomnaćeho lětstotka přisłušała. Bohužel su jenož třiceći basnjow wot jeje zwostali, tohodla wóna njeměła wulki wuznam. Wobsah jeje basnjow je lubosći k přirodźe a mystika, ale tež jeje dźeło je „miły šlewjer, kotry wosłabi barby radosći“, je to předčuće wosebiteje bolosći. Hakle [[Róža Domašcyna]] a Christian Prunitsch su ju a jeje dźěło znowa hódnoćili - po nimi wóna je předchadnjarka subjektiwiskeje lyriki była. [[Róža Domašcyna|Domašcyna]] je tři fazy jeje dźeła wopisała: mjez l. 1848 – 1850, mjez l. 1850 – 1854 a mjez l. 1856 – 1858. Spočatk jeje dźeło je to „Njezamponička“, - je prjeni prozowy baseń wot jej, kotry je w serbskich nowinach wozjewiły w lěće 1848, dopomni idylu němskeje literatury teho času.<br />
<br />
'''prjena faza''' (1848 - 1850): wóna je na zjawne přiszła a je jeje dźeła we wšelakich nowinach publikowała. Temy su lubosć a ćerpjenja jeje dušy. <br />
<br />
'''druha faza''' (1850 - 1854): wóna njeje ničo publikowała, to bě čas metafiyizskeje refleksiji wo nabožinje a přihotowanja aktiwneje fazy jeje basnistwa z křesćanskimi wobsahami. <br />
<br />
'''třeća fazfaza'''a (1856 – 1858): To je transcendentna faza jeje dźeła. Herta je so w druhim swěće pozhubiła, je depresiju přežyła, jenož čistosć wutroby a wěra su puć k zbožu. Ale po Herće zbožo na swěće njeje trajace, wóna je předstajenje woneho swěta wo raju měła. Antagonizm mjez zemskim swětom a wonym swětom je so wo jich basnjach formowało. Wóna je wo wěcach wšědneho žiwjenja pisała, kaž na přikład wo spěwanskich swjedźenjach, wo lubosći, wo přirodźe. Ta faza je so metafyziska refleksija wo zwjazanosći k přirodźe mjenowało. [[Adolf Černý]] je wo njej pisał: „Wóna žije we wjšerkach druheho swěta z ju bogom“.<br />
<br />
 
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije