Michał Nawka: Rozdźěl mjez wersijomaj

Inhalt gelöscht Inhalt hinzugefügt
Freddyfresh (diskusija | přinoški)
Keine Bearbeitungszusammenfassung
Rjadka 8:
'''Michał Nawka''' (* [[22. nowembra]] [[1885]] w [[Radwor]]je; † [[16. měrca]] [[1968]] w [[Budyšin]]je ) bě [[Serbja|serbski]] spisowaćel, wučer, přełožowar, narodny aktiwist, basnik a publicist.
 
== ŽiwjenjeŽiwjenjoběh ==
 
Michał Nawka narodźi so 22. nowembra lěta 1885 w Radworju do dźewjećwosoboweje swójby Jana Korle Nawki a Wórše rodźeneje Rjenčec. Nan bě krawc, wobsedźeše mału žiwnosć, a bě tež jako ludowy herc znaty.
Nawka zakónči katolski wučerski seminar w [[Budyšin]]je. <!--Po zakónčenju [[prěnja swětowa wójna|Prěnjeje swětoweje wójny]] włączył się w pracę na rzecz serbskich towaršnostnych a kulturelnych organizacijow.--> W lěće [[1920]] wobdźěli so na [[Serbski Sokoł|Sokołskim]] zlěće w [[Praha|Praze]]. Wón dźěłaše sobu na [[Ludowa uniwersita|ludowej uniwersiće]] w Dalkach. Knihi z jeho pjera běchu wučbnicy na pólskim gymnaziju w [[Bytom]]ju, hdźež tež Serbja wuknjechu. Po lěće [[1934]] bě Nawka přez nacionalsocialistow dla wutrajnych kontaktow z Čechami a Polakami přesćěhowany. Bu za to z Łužicy do Kamjenicy wuhnany, hdźež je čěskim a pólskim nućenym dźěłaćerjam za čas [[druha swětowa wójna|Druheje swětoweje wójny]] pomhał. Wón napisa bajki za dźěći, wšelake basnje a publicistiku. Běše organist, chórowy [[dirigent]], [[komponist]], ale tež awtor mnohich spěwnych tekstow. [[1937]] wuda wón serbsku misalu (wołtarnu knihu). Na liturgiskim polu bu Nawka wuznamny, dokelž po Druhej swětowej wójny skoro wšitke serbske kěrluše předźěłaše a wotpowědne nowe wersije wuda. Wón přełožowaše tež z pólšćiny do serbšćiny.
 
Po sydom lětach (1891 - 1898) na Radworskej šuli chodźeše Michał Nawka do Tachantskeje šule w Budyšinje. Wot jutrow 1899 do 9. měrca 1905 wopyta wón katolski wučerski seminar w Budyšinje. Hižo w prěnim lěće swojeho pedagogiskeho studija zastupi do towarstwa Włada a załoži hromadźe z Francom Kralom dźěćacy časopis Zahrodka (wot 1906 Raj). Z 18 lětami přistupi 1903 rěčespytnemu a beletristiskemu wotrjadej Maćicy Serbskeje.
 
Wot lěta 1904 dźěłaše jako wučer w Žitawje, pozdźišo w Hajnicach, hdźež bydleše pola pozdźišeho swaka Mikławša Andrickeho, a wot 1906 – 1908 w Zdźěri. Po tym zo bě pruwowanje wólbokmanosće we fachach němčina, psychologija, logika a kubłanske wědomosće wobstał, započa w ródnej wsy wučerić. Tam přewza w samsnym času wuměłske wjednistwo chóra „Meje“. Hač do lěta 1937 bě dirigent Radworskeho chóra.
 
21. julija 1908 zwěrowa so z Hanu Andrickec, z kotrejž měješe 13 dźěći: Ceciliju, Józefa, Stanisława, Antona, Marhatu, Achima, Tadeja (po jednym lěće zemrěł), Benedikta, Mikławša (zhubjeny na wuchodnej fronće w lěće 1944), Błažija, Tomaša (padnył 8.11.1945 pola Arnswaldy), Cyrila a Ludmilu.
 
Nimo powołanja wučerja dźěłaše Michał Nawka připódla jako redaktor „Serbskeho hospodarja“ (1909/10) a „Sokołskich listow“ (1928-1932). Wón bě sobuiniciator załoženja Domowiny w lěće 1912.
W lěće 1936 wobdźěła a wuda wón serbsku Misale Romanum (wołtarne knihi katolskeje cyrkwje).
 
Prěni raz w lěće 1919 a pozdźišo w lěće 1934 bu „wulkopřerady“ dla wobskorženy. Jako jednoho z prěnich wučerjow přesadźichu jeho 1937 do němskeje Kamjenicy, hdźež je čěskim a pólskim nućenym dźěłaćerjam za čas Druheje swětoweje wójny pomhał.
 
Po druhej swětowej wójny bu direktor Fichtoweje šule w Budyšinje a 1946 direktor Serbskeho wučerskeho wustawa w Radworju. 1949 powołachu jeho jako prěnjeho lektora serbšćiny na Lipšćansku uniwersitu. Wot lěta 1950 do 1960 redigowaše Katolski posoł.
 
1955 poda so na wuměnk w Budyšinje a wuznamjeni so z medalju Leibniza Němskeje akademije wědomosćow. W samsnym lěće zemrě 7. oktobra jeho mandźelska Hana.
W lěće 1962 počesći so z bamžowskim rjadom „Pro Ecclesia et Pontifice“. Štyri lět pozdźišo spožči so jemu myto Ćišinskeho I. rjadownje.
 
Dnja 16. měrca 1968 Michał Nawka w Budyšinje zemrě.
 
 
== Tworjenje Nawki ==
 
 
Michał Nawka je załožer serbskeho kritisko-realistiskeho powědančka. Basnił je wón w tradiciji Zejlerja a Radyserba Wjele wosebje hrónčka a spěwy za dźěći. Dohromady je daloko přez poł tysaca basnjow, wobdźěłanjow a přełožkow ludowych spěwnych tekstow a kěrlušow napisał. Z jeho pjera pochadźeja 78 serbskich kěrlušow.
 
Basnistwo Michała Nawki charakterizuje Kito Lorenc ze sćěhowacymi słowami: „... je rytmisce so kužolaca rěč a ludowa melodija, zdobom poslednje miknjenje serbskeho folklorneho ryma.“
Dalše wuznamne polo jeho dźěławosće bě pozběhnjenje serbskeje rěčneje kultury. Wón zestaja čitanki, spisa wučbnicy, rěčespytne dźěła a rěčekritiske přewodniki.
 
 
 
== Knižne wozjewjenja: ==
 
*Zejler wosrjedź luda (wuběrk pěsni, 1905)
*Rewizor (přełožk, 1907)
*Baje, bajki a basnički, serbske narodne (1914)
*Přewodnik po serbšćinje (1920)
*Pokhěrluški ze serbskeho luda (1923)
*Na wsy – za wsu (čitanka, 1925)
*Zmysł našich słowow (1928)
*Raj rěče (1931)
*Pokiwy pyskej a pjeru (1936)
*Klepam, klepam pišćałku (zběrka jeho basni za dźěći, 1957)
*Na běrnach (zběrka jeho prozy, 1965)
 
*postum
**Serbska poezija 6. Michał Nawka (1978)
**Łónčko hrónčkow (1985)
**Liška přaha štyri kozy (1991)
**Naša micka z myšku ćehnje (1992)
**Škobrjonkowe tyrlili (1992)
**Dźěći, pójće do pola (1993)
 
 
== Žórła a literatura ==
 
 
*Kito Lorenc: Serbska poezija 6. Michał Nawka. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1978
*Zbigniew Kościów: Michał Nawka. Puće žiwjenja a skutkowanja. Wobrys. Budyšin 1994
*Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn: Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984
*Dietrich Šołta: Stawizny serbskeho pismowstwa III. dźěl. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1990
*Jurij Młynk: Michał Nawka jako prozaist. Lětopis 12/1. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1965, str. 18-44
*Jurij Młynk: Michał Nawka jako basnik. Lětopis 13/2. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1966, str. 164-200
*Rudolf Jentsch: Michał Nawka zum 80. Geburtstag. Zeitschrift für Slawistik 10 (1965), str. 795-796
 
[[Kategorija:Serb|Nawka, Michał]]
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije