Mała Dubrawa
Mała Dubrawa (němsce Kleindubrau) je sydlišćo w gmejnje Wulka Dubrawa w Budyskim wokrjesu. Wobsteji ze stareje wjeski južnje Wulkeje Dubrawy a z nowšeho sydlišća při puću do Chwaćic. Hač do lěta 1936 bě samostatna krajna gmejna
| ||
| gmejna: | Wulka Dubrawa | |
| zagmejnowanje: | 1936 | |
| wobydlerstwo: | 143 (31. decembra 2022)[1] | |
| wysokosć: | 185 metrow n.m.hł. | |
51.24332814.462747185
| ||
| póstowe čisło: | ||
| předwólba: | ||
 Powětrowy wobraz (2019) | ||
wikidata: Mała Dubrawa (Q34835330)
| ||
Susodnej wjesce stej Ješicy na juhu a Brězynka na juhowuchodźe.
Stawizny wobdźěłać
Wjeska naspomni so prěni raz w lěće 1419 jako Dubra parva a słušeše w 16. lětstotku městu Budyšinej. W 17. a 18. lětstotku běše Mała Dubrawa wudwór Delnjohórčanskeho ryćerkubła. Cyrkwinsce słušeše wjes hač do lěta 1899 do Malešanskeje wosady a wot toho časa do tehdy nowozałoženeje Chwačanskeje.[2]
W lěće 1925 měješe gmejna Mała Dubrawa cyłkownje 54 wobydlerjow, z toho 52 ewangelskich. Po hamtskej statistice běchu w lěće 1900 82,6 % wobydlerstwa Serbja a 1925 hišće 77,8 %.[3]
Z Małeje Dubrawy pochadźeše serbski ludowy basnik Gusta Hatas (1842–1901).
Literatura wobdźěłać
- Großdubrau/Wulka Dubrawa mit Kleindubrau/Mała Dubrawa. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 229–234.
Žórła wobdźěłać
- ↑ staw: 31. decembra 2022; grossdubrau.de; wotwołane 30. měrca 2023
- ↑ Mała Dubrawa w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Felix Burkhardt: Die Entwicklung des Wendentums im Spiegel der Statistik. Langensalza 1932, str. 20
.svg){kind=small}
Brěmjo | Čelchow | Dalicy | Chróst | Chwaćicy | Jatřob | Ješicy | Klukš | Kobjelń | Komorow | Křiwa Boršć | Kupoj | Lichań | Mała Dubrawa | Margarěćina hěta | Nowe Zdźarki | Załhow | Zdźar | Zdźěr