Lěwanćikowa wjerba
| |
| Lěwanćikowa wjerba (Salix eleagnos) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Rosidy Eurosidy I | |
| rjad: | (Malpighiales) |
| swójba: | Wjerbowe rostliny (Salicaceae) |
| ród: | Wjerba[1][2] (Salix) |
| družina: | Lěwanćikowa wjerba |
| wědomostne mjeno | |
| Salix eleagnos | |
| Scop. | |
Lěwanćikowa wjerba (Salix eleagnos, abo tež Salix elaeagnos pisane) je rostlina ze swójby wjerbowych rostlinow (Salicaceae).
Wopis wobdźěłać
Lěwanćikowa wjerba je w lěću zeleny wulki kerk, kotryž docpěwa wysokosć wot něhdźe 3 hač do 6 m. Rědko je štom.
Zdónk je tołsty a prawidłowny. Hałuzy su ćeńke a na hornim boku róžkate.
Łopjena wobdźěłać
Jeje łopjena su krótko stołpikate, na delnim boku husto pjelsćojće kosmate. Łopjeńcy su wusko lancetojte, wótre abo linealne a docpěwaja dołhosć wot hač do 15 cm a šěrokosć wot hač do 2 cm. Zwjetša pódlanske łopješka faluja.
Kćenja wobdźěłać
Kćěje wot apryla hač do meje. Zelenojće žołte kćenja su dwudomnje rozšěrjene a so krótko před abo z łopjenami jewja. Křiwjene micki docpěwaja dołhosć wot hač do 2,5 cm (muske) resp. wot 3 hač do 5 cm (žónske).
Stejnišćo wobdźěłać
Rosće na alpiskich rěčkach, ale tež na hórskich holach. Ma radšo na chwilu suche pódy.
Rozšěrjenje wobdźěłać
Rostlina je w Pyrenejach, w Alpach, w Karpatach, w Abrucach, na Balkanje, ale tež w regionje hornjeho Ryna hač do Karlsruha rozšěrjena.
Wužiwanje wobdźěłać
Nóžki wobdźěłać
- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 544.
- ↑ W internetowym słowniku: Weide
Žórła wobdźěłać
- Bruno P. Kremer: Steinbachs Naturführer Bäume & Sträucher, ISBN 978-3-8001-5934-5, strona 162 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 406, jako podobna družina Lavendel-Weide (Salix elaeagnos) pod hesłom Korb-Weide (Salix viminalis) (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)