Žołty žiwotnik
Žołty žiwotnik (Thalictrum flavum)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Eudikotyledony
rjad: (Ranunculales)
swójba: Maslenkowe rostliny (Ranunculaceae)
podswójba: Isopyroideae
ród: Žiwotnik[1][2] (Thalictrum)
družina: Žołty žiwotnik
wědomostne mjeno
Thalictrum flavum
L.
Wobdźěłać
p  d  w

Žołty žiwotnik (Thalictrum flavum) je rostlina ze swójby maslenkowych rostlinow (Ranunculaceae).

Poddružiny wobdźěłać

  • Thalictrum flavum subsp. costae (Timb.-Lagr. ex Debeaux) Rouy & Foucaud
  • Thalictrum flavum L. subsp. flavum
  • (Thalictrum flavum ssp. glaucum (Desf.) Batt. Rank): Jeho přestrjeń rozšěrjenja dosahuje wot Španiskeje hač do sewjerozapadneje Afriki.

Wopis wobdźěłać

Žołty žiwotnik je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 40 hač do 100 cm.

Korjenje wobsahuja žołty alkaloid berberin.

Łopjena wobdźěłać

Łopjena su dwójce hač štyri króć pjerite. Łopješka su dwójce hač štyri króć tak dołhe kaž šěroke.

Kćenja wobdźěłać

Kćěje wot junija hač do julija. Seršćowcojte, wonjace, zrunane kćenja su žołtojte abo zelenojte a docpěwa wulkosć wot něhdźe 7 mm. Wone steja w hustych pakićach. Dołhe próškowe łopješka su zrunane. 4 kćenjowe łopješka zahe wotpadnu.

Wone so wot wětra a insektow wopróšuja.

Płody wobdźěłać

Płodźiki móžeja z wětrom lětać a we wodźe płuwać.

Stejnišćo wobdźěłać

Rosće na łuhojtych łukach, na płonych tymjenjach a na kromach starych wodźiznach a na hrjebjach. Preferuje měnjaće mokre, wutkate a bazowe pódy.

Rozšěrjenje wobdźěłać

Wužiwanje wobdźěłać

Podobna družina wobdźěłać

Nóžki wobdźěłać

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 674.
  2. W internetowym słowniku: Wiesenraute

Žórła wobdźěłać

  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 250 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije