Kulojta pihawka
Kulojta pihawka (Traunsteinera globosa) | |
systematika | |
---|---|
Domena | Eukaryoty |
Swět | Rostlinstwo |
swójba: | Orchidejowe rostliny (Orchidaceae) |
podswójba: | Orchidoideae |
tribus: | Orchideae |
podtribus: | Orchidinae |
ród: | Pihawka (Traunsteinera) (Traunsteinera) |
družina: | Kulojta pihawka |
wědomostne mjeno | |
Traunsteinera globosa | |
(L.) Rchb. (1842) | |
Kulojta pihawka (Traunsteinera globosa) je rostlina ze swójby orchidejowych rostlinow (Orchidaceae).
Wopisanje
wobdźěłaćKulojta pihawka je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 30 hač 60 cm.
Łopjena
wobdźěłaćŁopjena su proste, zrunane, namódreń zelene, wosebje w delnim dźělu stołpika.
Kćenja
wobdźěłaćKćěje wot junija hač julija. 30-80 bałdrijanojće wonjacych, róžojtych, rědko běłych, kćenjow steji w kulojtym hač wótro-kehelojtym, hustym kwětnistwje a docpěwa šěrokosć wot 1 cm. Kćenjowe łopješka njesu dołhe kónčki a su najprjedy helmojće hromadu nygace a pozdźišo zwónčkojće wotstejace. Wotroha je dele zhibnjena. Hubka je třiškałobowa a ćmowopurpurowje dypkata.
Stejnišćo
wobdźěłaćRosće na wapnowych suchich trawnikach alpskich srjedźnych horinow, na wotewrjenych hórskich łukach Alpow. Preferuje čerstwe, bazowe, zwjetša wapnite, čumpate kamjentne a hlinjane pódy.
Rozšěrjenje
wobdźěłaćRostlina je w horinach srjedźneje a južneje Europy rozšěrjena.
Žórła
wobdźěłać- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 226 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 104 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)