Niska šlinčina
| |
| Niska šlinčina (Medicago lupulina) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Eurosidy I | |
| rjad: | (Fabales) |
| swójba: | Łušćinowcy (Fabaceae) |
| podswójba: | Mjetelojte kwěty (Faboideae) |
| ród: | Šlinčina[1] (Medicago) |
| družina: | Niska šlinčina |
| wědomostne mjeno | |
| Medicago lupulina | |
| L. | |
Niska šlinčina (Medicago lupulina) je rostlina ze swójby łušćinowcow.
Wopis wobdźěłać
Niska šlinčina je jednolětna abo dwulětna rostlina, kotraž docpěwa wysokosć wot 15 hač 60 cm.
Łopjena wobdźěłać
Łopjena su delnim boku přilěhawje kosmate a třiličbne, při čimž srjedźne łopješka su dlěje stołpikate. Łopješka su jejkojte hač eliptiske, docpěwaja dołhosć wot 11 hač 14 mm a šěrokosć wot 6 hač 11 mm a njesu sadźny kónčk.
Kćenja wobdźěłać
Kćěje wot meje hač oktobra. Žołte kćenja docpěwaja wulkosć wot 2 hač 3,5 mm a steja po dźesaćoch hač po pjećdźesaćoch w něhdźe 5 mm wulkich hłójčkach. Kwětnistwo so za čas wukćěnju podlěša. Krónowe łopješko zahe wotpadnu.
Płody wobdźěłać
Łušćina je jěrchenkojta, njenjese kałače a docpěwa dołhosć wot 2 hač 3 mm.
Stejnišćo wobdźěłać
Rosće na wapnitych suchich trawnikach, łukach, rolach, pućach a nasypach. Preferuje w lěću ćopłe, w prawym měrje suche, bazowe pódy.
Rozšěrjenje wobdźěłać
Rostlina je w Europje rozšěrjena.
Nóžki wobdźěłać
Žórła wobdźěłać
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 166 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 320 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)