Hładka přetoržnička
Hładka přetoržnička (Herniaria glabra)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Jadrowe eudikotyledony
rjad: (Caryophyllales)
swójba: Nalikowe rostliny (Caryophyllaceae)
podswójba: (Paronychioideae)
ród: Přetoržnička (Herniaria)
družina: Hładka přetoržnička
wědomostne mjeno
Herniaria glabra
L.
Wobdźěłać
p  d  w

Hładka přetoržnička (Herniaria glabra) je rostlina ze swójby nalikowych rostlinow (Caryophyllaceae). Dalše serbske ludowe mjeno je močenka.

Wopis wobdźěłać

Hładka přetoržnička je jednolětna rostlina abo trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 5 hač 30 cm. Lêžaca rostlina je naha abo słabje kosmata a jara rozhałuzowana.

Łopjena wobdźěłać

Łopjena su zdźěla přećiwostejne, zwjetša pak schódne, owalne hač lancetojte, sedźace, nahe žołtozelene a docpěwaja dołhosć wot 3 hac 8 mm.

Kćenja wobdźěłać

Kćěje wot junija hač oktobra. Kćenja docpěwaja wulkosć wot něhdźe 1 mm, wutworja kłubičku ze sydom hač dźesać kćenjow a steja w łopjenowych rozporach. Krónowe łopješka su swobodne, prašiwe abo faluja.

Maćizny wobdźěłać

Rostlina wobsahuje saponiny, flavoniody a hydroksykumariny.

Stejnišćo wobdźěłać

Rosće na nawěwach, pućach, pěskowych trawnikach, dwórnišách a w zahrodnistwach. Preferuje suche, małowapnite, pěskowe abo šćerkojte pódy.

Rozšěrjenje wobdźěłać

Rostlina je w Europje rozšěrjena.

Žórła wobdźěłać

  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 352 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 368 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije